«Σκληρή» ξυλεία και «μαλακή» ξυλεία
Οι δύο αυτοί όροι «σκληρή» ξυλεία και «μαλακή» ξυλεία δεν έχουν καμία σχέση με το πόσο σκληρό είναι ένα ξύλο, η σκληρότητα του είναι ανάλογη με την πυκνότητα, δηλ. το βάρος του ξύλου, κατά προέκταση και με την αντοχή του.
Για παράδειγμα το πίτς πάϊν (pitch pine, southern yellow pine), ξύλο πασίγνωστο, που αναγνωρίζεται εύκολα από τα άλλα «πεύκα» από την χαρακτηριστική διχρωμία του ανοιχτού-σκούρου, στην πραγματικότητα είναι ένα πολύ σκληρό ξύλο, και για το λόγο αυτό χρησιμοποιείται συχνά για σκάλες και παρκέτα, αλλά ανήκει στην κατηγορία της «μαλακής ξυλείας».
Αντίθετα, η λεύκα, ένα ήπιο ξύλο, πιο μαλακό απ’ ότι μερικά ξύλα από την κατηγορία «μαλακή ξυλεία», ανήκει στην κατηγορία της «σκληρή ξυλείας».
Πώς διαχωρίζουμε αυτούς τους 2 όρους;
«Σκληρή» ξυλεία είναι αυτή που προέρχεται από τα φυλλοβόλα δέντρα, δηλ. αυτά που ρίχνουν τα φύλλα τους το χειμώνα (δρυς, καρυδιά, οξιά καστανιά κ.ά.).
Τα εκλεκτά σκληρά ξύλα που χρησιμοποιούνται στην επιπλοποιία και τη διακόσμηση είναι της «σκληρής ξυλείας».
Η «σκληρή» ξυλεία περιέχει και τα τροπικά ξύλα, τα οποία έχουν χαρακτηριστικά που δεν μπορείς να τα βρεις στα ξύλα της εύκρατης ζώνης, όπως αντοχή, χρώμα κτλ.
«Μαλακή» ξυλεία είναι αυτή που προέρχεται από τα κωνοφόρα δέντρα (πεύκα, έλατο κ.ά.), τα οποία παραμένουν πράσινα και το χειμώνα.
Η μαλακή ξυλεία των πεύκων λέγεται «κόκκινη» και του έλατου «λευκή».
Από την «κόκκινη» ξυλεία κατασκευάζονταν παλιότερα τα ευρείας κατανάλωσης και χαμηλών τιμών «σουηδικά» έπιπλα, τα οποία αντικαταστάθηκαν σταδιακά από τα έπιπλα μελαμίνης, αν και σήμερα μια μερίδα καταναλωτών θα προτιμούσε τα «σουηδικά» έπιπλα λόγω φυσικού ξύλου και επειδή το πεύκο παίρνει εύκολα τους χρωματισμούς άλλων ξύλων που θεωρούνται ανώτερα.
Η «λευκή» μαλακή ξυλεία είναι η πιο φθηνή ξυλεία της αγοράς και προορίζεται κυρίως για οικοδομική χρήση (καλουπώματα, σκαλωσιές κτλ.), καθώς και για ξυλουργικές εργασίες χαμηλού κόστους.
Διακρίνεται στην μαλακή «αφράτη» ξυλεία (fichte-φίχτε) και την «σκληρή» λευκή ξυλεία (tanne-τάνε).
